25 jaar PublicSpirit: interview Wilco Blaak

Wie: Wilco Blaak
Functie: directeur-bestuurder Erfgoed Zeeland
Sinds: 2024

Ik had geen band met Zeeland: ‘Ik woonde in Ridderkerk en werkte als directeur van de Oude en de Nieuwe Kerk in Delft. Mijn vrouw en ik wilden op een gegeven moment weg uit de Randstad en grasduinden wat op Funda. Vanzelf kijk je: waar is meer ruimte en waar is een huis meer betaalbaar. We vonden iets in Zeeland, in de buurt van Goes. Binnen twee weken was de koop gesloten. Ik woon er nu bijna 7 jaar, intussen zijn we opnieuw verhuisd, naar een groter dorp in de buurt van Hulst. De ruimte, de landschappen, de mooie dorpen en Antwerpen, Middelburg en Gent binnen handbereik; ik ben hier inmiddels helemaal op mijn plek.’

Het is positief dat ik geen Zeeuw ben: ‘Het klopt wel een beetje dat Zeeuwen hun trots niet van de daken schreeuwen. Ik kan mijn herkomst goed gebruiken om iets af en toe wat scherper neer te zetten: ik als botte Rotterdammer, zeg ik dan… Dé Zeeuw bestaat trouwens niet, heb ik ontdekt. Zeeland is heel divers; het zijn verschillende regio’s die ieder hun eigen cultuur, gebruiken en taal hebben. Als buitenstaander ben ik vanzelf objectiever. Dat werkt goed in deze functie. Ik heb het erg naar m’n zin.’

Wat doet Erfgoed Zeeland: ‘De provincie heeft véél erfgoed. Materieel en immaterieel, denk aan streektalen en gebruiken. Ondanks de verbale bescheidenheid, is de inzet om het te behouden enorm. Het is onze taak om, als de spin in het web, al die onderdelen met elkaar te verbinden en bij te staan met kennis en kunde. Ik besteed veel tijd aan het onderhouden van mijn netwerk en het leggen van contacten onderling. Het gaat om inventariseren, tentoonstellen en restaureren, maar óók om het vertellen van verhalen op scholen, of om samen met scholieren of vrijwilligers uit het sociale domein aan de slag te gaan bij archeologische opgravingen, enzovoort. Het levend houden, betekent ook nieuwe vormen bedenken waarin bijvoorbeeld verhalen of technieken opnieuw van nut kunnen zijn. Erfgoed is belangrijk, het laat zien wat ons met elkaar verbindt, wie we zijn.’

Vroeger en nu: ‘Vroeger waren we meer een wetenschappelijk kennisinstituut, nu ligt de focus ook op het in verbinding blijven met de samenleving. Er zijn mensen die denken dat half Zeeland nog in klederdracht loopt, maar dat is al lang niet meer zo. Maar we borduren er wel op voort.’

Samen: ‘Als je medewerkers vraagt welk woord ze niet meer kunnen horen, dan vermoed ik dat ze zeggen: samen, haha! Ik heb het er flink ingehamerd. Ik trof een organisatie die redelijk op orde was en die goed werk leverde, maar waar ook nog wel het een en ander moest gebeuren. Zo kon de werksfeer wel wat aandacht gebruiken. Het is belangrijk om het ook léuk te hebben, sámen. Ik voerde koffiemomenten in. En personeelsuitjes en lunchlezingen. Om rust en veiligheid terug te brengen. Samen is de focus. Extern én intern.’

PublicSpirit: ‘PublicSpirit benaderde me voor deze functie. Ik was niet op zoek. Maar ik besloot toch te reageren; mijn interesse was gewekt. De procedure bleek relatief intensief en uitgebreid. Consultant Carine Leemereise stond steeds naast me. Dat je niet alleen bent, maar kunt toetsen en uitwisselen, dat voegt echt iets toe – Ja, samen dus! Ze begeleidde het proces kundig en zorgvuldig, heel prettig.’

PublicSpirit draagt al 25 jaar bij aan excellent leiderschap in de publieke sector. En als het aan ons ligt, blijven we dat de komende 25 jaar ook doen.

Interview: Manon Wigny
Fotografie: Marcelle Davidse