25 jaar PublicSpirit – Interview Chantal Minnaert

Iedere maand een geplaatste kandidaat aan het woord

Je denkniveau helpt je, niet zozeer je opleiding’

Wie: Chantal Minnaert
Functie: gemeentesecretaris Medemblik
Sinds: 2024

Van de zorg naar het lokale bestuur: ‘Van huis uit ben ik psycholoog. Toen ik afstudeerde in 1986 waren er geen banen. Ik schoolde me om in het HR-vak. Ik werkte 25 jaar bij drie verschillende zorgorganisaties, als laatste als hoofd P&O bij een Amsterdams ziekenhuis. Op een gegeven moment was ik klaar met de toegenomen bureaucratie in de zorg. Ik ging als zzp-er aan de slag en kwam per toeval in het lokale bestuur terecht. Ik werd gevraagd als projectleider van de reorganisatie van het Amsterdamse stadsdeel Noord. Zo rolde ik twaalf jaar lang van de ene opdracht in de andere. Meestal voor gemeenten, van groot tot klein.

Iets aanpakken past bij mij. ‘Ik ben erg gedreven in organisatieontwikkeling en ik wil resultaat zien.’

Blinde vlek: ‘Ik werd benaderd om ergens interim-gemeentesecretaris te worden. Mijn eerste gedachte was: dat kan ik helemaal niet, ik ken die rol niet goed. Anderen dachten dat ik goed zou passen en dat bleek een juiste inschatting. De basis was bij deze gemeente perfect op orde, maar het ambtelijke apparaat was volgens het college teveel naar binnen gericht. De verwachtingen van de betrokken partijen liepen ver uiteen. Ze zochten iemand die dat vlot kon trekken. Kijk, dat ben ik ten voeten uit: ik kon me met beide perspectieven verbinden en ben op zoek gegaan naar wat hen wél verbond en dat was hun liefde voor de gemeente.’

Hoe richt je de blik weer naar buiten? ‘Zoiets doe je natuurlijk niet in je eentje. Je hebt een aantal mensen nodig dat er energie van krijgt om het ánders te gaan doen. Die moet je mobiliseren. Durf maar eens los te laten hoe je het gewend bent. Dat is moeilijk. Het vraagt om een veilige cultuur, een waarin je mag experimenteren, fouten mag maken. Met rugdekking van ambtenaren door gemeentesecretaris en college. Ik merkte al vrij snel dat de olievlekwerking op gang kwam. Na een jaar zeiden partners als scholen en zorginstellingen: we zitten nu met een heel andere gemeente aan tafel. Niet meer een die ons voorschrijft wat we moeten doen, maar een die luistert. Heel mooi om te horen.’

Gemeentesecretaris: ‘PublicSpirit benaderde me: of ik interesse had om gemeentesecretaris te worden in Drechterland. De opdracht sprak me erg aan. Ik besloot in loondienst te gaan. Na vijf jaar stapte ik over naar Medemblik. Het is een mooi vak. Iemand zei eens: om gemeentesecretaris te zijn moet je een behoorlijk masochistische inslag hebben. Het afbreukrisico is groot, dat is een feit. Je zit continu op het snijvlak tussen de ambtelijke en de politieke wereld. Ik zoek graag naar manieren waarop ze elkaar kunnen versterken. Dat moet je liggen.’

Het is een eenzame rol: ‘Je hoort bij geen van beiden. Jij brengt het belang van de een in bij de ander en vice versa. Ik heb het moeten leren waarderen bij mezelf; mijn genuanceerde blik en mijn autonome houding. Ik vond het in het begin van mijn loopbaan een zwakte dat ik geen duidelijke mening leek te hebben. Ik ontdekte dat dit juist een kracht is in deze functie. Ik blijf neutraal waar dat nodig is, maar als het voor de organisatie ertoe doet, kan ik wel degelijk mijn zin doordrijven. Ik heb een beeld van waar de organisatie heen moet en daar kan ik sterk op sturen als het moet. Ik ben hier op mijn plek. Het gaat goed in Medemblik.’

Het kompas: ‘Maar wat heeft de inwoner hieraan? Die vraag, daar draait het in de eerste plaats om. En dan volgen wetten en processen. Niet andersom. Het komt te vaak voor dat een organisatie zich hierachter verschuilt.’

Toekomst: ‘Ik ben 62. Een 60-urige werkweek is geen uitzondering. Nu heb ik die energie nog. Ik heb het naar mijn zin; er is hier nog voldoende uitdaging, bijvoorbeeld in de regionale samenwerking. Ik hoop tot mijn pensioen te kunnen blijven.’

Werken bij een gemeente is in trek: ‘Wij hebben 22 trainees en het kostte totaal geen moeite om die plekken te vullen. Onder twintigers zie je een groeiende behoefte aan een baan met maatschappelijke relevantie. Het is overigens een hardnekkig vooroordeel dat je in t bedrijfsleven meer verdient, dat is lang niet altijd zo. Het is wel een uitdaging om ze gemotiveerd te houden – dat gaat tot nu toe goed; de stroperigheid bij de overheid moet wennen. En het democratisch proces levert niet altijd de beste oplossing op. Daar moet je mee om leren gaan. De gemeente biedt een boeiende wereld, er is een grote diversiteit in taken en diensten.’

Loopbaanadvies: ‘Ik had geen uitgestippeld plan, ik heb mijn interesse gevolgd. Ik zeg vaak: laat je gevoel spreken. Als je er ergens enthousiast van wordt, ga er dan voor. Je denkniveau helpt je, niet zozeer je opleiding. Probeer het gewoon.’

PublicSpirit: ‘Ze wisten me enthousiast te maken voor de baan bij Drechterland, waarvoor zij me benaderden. Bij mijn overstap naar Medemblik nam ik zelf het initiatief om te solliciteren. Ze hebben een enorm netwerk en ze weten goede kandidaten te vinden. Ik ben ze dankbaar dat ze me op dit pad hebben gebracht.’


PublicSpirit draagt al 25 jaar bij aan excellent leiderschap in de publieke sector. En als het aan ons ligt, blijven we dat de komende 25 jaar ook doen.

Interview: Manon Wigny
Fotografie: Dana Schoenmaker