25 jaar PublicSpirit: interview Monique Kampinga

Wie: Monique Kampinga
Bemiddeld in: 2024
Functie: Directeur Stadsherstel Utrecht
Opleiding: Bouwkunde met een master in vastgoedbeheer, TU Delft

Geen onderdeel van de gemeente: ‘Stadsherstel Utrecht is een naamloze vennootschap die in de jaren ‘80 is opgericht om monumenten te behouden. Met kapitaal van veel particulieren, een paar bedrijven en voor een klein deel van de gemeente. Liefde voor erfgoed is wat de aandeelhouders drijft. Er waren destijds veel stadsvernieuwingsplannen, er werd veel gesloopt. We hebben panden gekocht, gerestaureerd en gerenoveerd en zo veel mogelijk een passende maatschappelijk relevante bestemming gegeven, denk aan een kinderdagverblijf. In de statuten staat dat 65% van alle woningen sociaal verhuurd wordt. Het delen van de historie van een pand behoort ook tot onze taken.’

Ideëel doel: ‘We hebben circa 300 woningen en 40 zakelijke contracten, vooral in de stad Utrecht. Het is de bedoeling om dit uit te breiden naar de hele provincie, maar zo ver is het nog niet. Hoewel we in feite een commerciële belegger zijn, voelen we ons meer een publieke partij; ons doel is ideëel. Aandeelhouders doen het niet voor het geld, het levert ook niet zoveel op. We doen daarnaast beheer, onderhoud en verhuur voor derden in Utrecht, zoals De Winkel van Sinkel en De Paardenkathedraal.’

Niet bang voor nieuwe stappen: ‘Ik wilde mijn ervaring verbreden. Zodra ik specialist word in een functie, begint er iets te kriebelen, dan wil ik weer door. In deze functie kan ik ook zelf een professionaliseringsslag maken. Ik had toen ik hier begon meer behoefte aan zekerheid, daar ben ik wel van losgekomen. Het devies is nu meer: nieuwsgierig blijven en niet bang zijn voor tegenslag of nieuwe stappen. Financieel was de organisatie gezond, maar veel was niet genoeg op orde om toekomstbestendig te zijn. De regelgeving is de laatste jaren flink veranderd, denk aan energielabels of eisen die gesteld worden aan databeheer. Met mijn ervaring wist ik precies wat nodig was om inzicht te krijgen in alle aspecten.’

Carte blanche: ‘Het voelt alsof ik carte blanche heb om het in te richten zoals ik denk dat het goed is; de Raad van Commissarissen geeft me veel ruimte en vertrouwen. Ik denk dat we door mijn mentaliteit van aanpakken heel snel stappen op veel vlakken kunnen zetten. Ik kreeg terug: het tempo is meer dan voldoende, haha. Het eerste jaar heb ik ontzettend hard gewerkt en veel gedaan, dat was ook nodig. Hoe dieper je graaft, hoe meer taken je in beeld krijgt. Nu kan ik iets vertragen, meer gaan nadenken over de langere termijn. Maar het is me wel duidelijk: ik ga me nog lang niet vervelen. Ik hou van tempo en actie en dat kan ik hier goed kwijt. Komt bij: ik hoef niet te vergaderen om het vergaderen, heel fijn.’

Middeleeuwse wachttoren: ‘Afgelopen jaar hebben we een middeleeuwse wachttoren in de stad geacquireerd en die moet gerestaureerd worden. Een collega heeft net de opleiding HBO+ Bouwhistorie en Restauratie afgerond en die bijt zich hierin vast. Het is zaak dat we onze investeringscapaciteit efficiënt aanwenden en ook in kennis investeren.’

Twijfel: ‘Het is een klein bedrijf. Dat was aanvankelijk ook mijn punt van twijfel. Ik heb bij grote organisaties gewerkt; ik was bij Portaal verantwoordelijk voor 18.000 woningen. Maar ik heb ontdekt dat je met 300 woningen ook verrekte druk kunt zijn. Dit vraagt veel meer maatwerk en creativiteit en dat blijk ik ontzettend leuk te vinden.’

Ouderwets toegankelijk: ‘Ik hoop het ouderwets toegankelijke vast te kunnen houden; het persoonlijke, de menselijke maat. Zonder bandje met: toets 1 voor dit en 2 voor dat. Dat directe contact met huurders is belangrijk; gewoon het gesprek aangaan en samen dingen oplossen.’

Nergens te goed voor: ‘We zijn een klein team. Dat betekent dat ook ík boodschappen haal voor de lunch en dat ik net zo goed data inklop of archieven opruim. Dit zal niet zo blijven, maar je krijgt op deze manier wel een heel goed beeld van wat nodig is. Ik heb echt het idee dat ik hier iets van mezelf kan toevoegen, dat heb ik op andere plekken nog nooit zo sterk gevoeld.’

PublicSpirit: ‘Ik zag de vacature bij op LinkedIn en ik dacht: wat grappig. Ik kende Stadsherstel niet goed, maar de omschrijving sprak me wel aan. Ik zag wat er gevraagd werd en dat kwam wel overeen: netwerken, samenwerking initiëren, autonoom functioneren. Tegelijkertijd vroeg ik me af of ik zou passen in zo’n kleine organisatie. Ik besloot te reageren. Carine Leemereize wist me goed te coachen bij al mijn vragen. Ze bood me een perspectief dat breder was dan deze functie. Dat hielp. Ik voelde me serieus genomen, heel prettig.’

PublicSpirit draagt al 25 jaar bij aan excellent leiderschap in de publieke sector. En als het aan ons ligt, blijven we dat de komende 25 jaar ook doen.

Interview: Manon Wigny
Fotografie: Winand Stut