25 jaar PublicSpirit: Interview Paul Geraeds

Wie: Paul Geraeds
Bemiddeld in: 2024
Functie: Voorzitter Stichting toetsing verzekeraars (Stv)
Opleiding: Hogere Hotelschool in Den Haag

Ideale plek: ‘Mijn interesse voor het maatschappelijke is steeds meer gegroeid naast mijn oorspronkelijke werk in toerisme en commercie. Ik ben nu bedrijfsadviseur o.a. bij maatschappelijk adviesbureau Purpose, en daar zijn we vooral bezig om gemeentes, provincies, en bedrijven, bij te staan op het gebied van zaken als sociaal verantwoord incasseren (het duurzaam oplossen en voorkomen van betaalachterstanden, red.), effectmeting en armoedebestrijding. De Stv zocht een onafhankelijke voorzitter, naast experts op consumenten- en verzekeringsvlak. Dat maakte van mijn potentiële zwakte, geen ervaring in de verzekeringswereld, een kracht. De stichting staat voor een evenwichtige afweging van belangen voor de verzekeraars én de consument. Dat boeit me. De voorzitter bewaakt het proces, de agenda en de cultuur; het voelde als een ideale plek voor mij.’

Liefde voor governance: ‘Ik was hiervoor gekozen voorzitter van de Vereniging van Commissarissen en Directeuren – ik geef nog steeds les in governance aan (aspirant-) commissarissen. De termijn liep af. Maar mijn liefde voor governance bleef. Dat had ik nooit gedacht. Het klinkt als iets om bij in slaap te vallen, maar ik heb ontdekt hoe belangrijk een goede governancestructuur is. En vooral ook hoe je ermee om moet gaan.’

Goed kennismaken: ‘We durfden in het kennismakingsgesprek bij de Stv meteen dilemma’s op tafel te leggen, ook persoonlijke zaken die speelden in afwegingen. Ik dacht: wauw, als je zo open tegen elkaar durft te zijn in een sollicitatiegesprek… Je kunt transparantie op papier als kernwaarde hebben, maar hier vóelde ik die ook meteen. Het goede gevoel bleek wederzijds. Na een jaar kan ik zeggen: het is compleet waar wat ik dacht.’

Natuurlijke habitat: ‘Ik zag mezelf op een gegeven moment niet meer 80 uur in de week werken om een marktaandeel 2% te laten groeien. Het was mijn natuurlijke habitat. Daar werd ik toen blij van, dat voelt nu te eenzijdig.’

Diversiteit werkt: ‘Ik ben nog steeds commercieel angehaucht. Iets kan pas werken als het ook ergens verdiend wordt. Maar, MVO, ESG of diversiteit; het is niet soft, het werkt gewoon. Het is soms hard werken om te overtuigen, maar het is aantoonbaar dat een diverse board, denk ook aan een mix van persoonlijkheden, betere resultaten geeft, ook voor de aandeelhouder. Dus als je het allemaal woke vindt of zoiets, doe het dan toch maar, voor je portemonnee.’

De ideale samenstelling: ‘Deze Stv board is zo mature. De samenstelling kantelt nu naar meer vrouwen, niet als keuze, maar puur omdat deze mensen beter passen. Als de belangen gedekt zijn, vereisten als kundigheid, ervaring en diversiteit, kun je nóg verder gaan kijken bij de selectie: hoe zouden wij als mensen bij elkaar passen?’

Emotionele volwassenheid: ‘Het is belangrijk om naast inhoudelijke kundigheid óók oog te hebben voor je emotionele valkuilen en mogelijke blinde vlekken. Ik heb het gezien: zo’n raad van allemaal grijze mannen waar opeens een vrouw bij kwam. De ene man begon te mansplainen (een man legt iets ongevraagd op een belerende manier uit aan een vrouw, red.) een ander durfde zich opener op te stellen. Zo’n diverse samenstelling kan het beste in een team naar boven halen. Emotionele volwassenheid zorgt voor evenwicht.’

Voelen: ‘Het is een belangrijke factor. Wat drijft je, wat houd je tegen? Je moet het een beetje in je hebben, maar je moet het ook ontwikkelen: luisteren naar je gevoel. En vragen naar dat van anderen. Soms is het even slikken, als je het niet gewend bent – het vraagt wat moed – maar het kan je veel opleveren.’

De vraag: ‘Soms ben je zó met de inhoud bezig, zeker als je als commissaris elkaar maar een paar keer per jaar ziet – hup, agendapunt gehad, besluit genomen en door! – dat je vergeet dat het om mensen gaat. Stel altijd de vraag aan de directie: hoe gaat het met jóu?’

Verschil maken: ‘Je moet bescheiden zijn; je kunt niet altijd direct hét verschil maken in een grote organisatie. Maar je maakt wel altijd één verschil. Ik geloof ook in de olievlekwerking. Een zaadje planten. Neem mensen om je heen mee in je verhaal. Het is een privileged position dat je verschil kunt maken, daarom moet je er ook iets mee.’

Allergie: ‘Ik ben allergisch voor mensen die meteen vragen: hoeveel vergaderingen per jaar? Je bent 365 dagen per jaar toezichthouder en altijd beschikbaar, zeker in tijden van crisis. Geen bijbaantje, maar een parttime functie. Ik geloof heel erg in commitment.’

Mentale lenigheid: ‘Ik ken dertigers die nu al de sportschool voor mentale lenigheid op zouden moeten zoeken. En dat geldt zeker voor veel ouderen. Het gevaar van een tunnelvisie ligt altijd op de loer. Zo van: ik ben accountant, als het niet over cijfers gaat, dan hoort het niet bij mij. Dat is te star. Vergeet niet dat er meer is. Ontwikkel je veelzijdig, in verschillende rollen en onderwerpen. Je bent als raad altijd gezamenlijk verantwoordelijk.’

Het keerpunt: ‘Op een ochtend in 2019 kon ik niet meer opstaan. Een week nadat een lang en intensief verkooptraject was afgerond. Ik had op adrenaline geleefd. Het lichaam zei: ik vind het mooi geweest. Alles zat op slot. Het is goed gekomen, maar dit was wel een waarschuwing. Een groot verantwoordelijkheidsgevoel vraagt erom dat je ook goed leert luisteren naar je fysieke grenzen. Ik doe nu aan yoga. En ik leerde mediteren van mijn jongste zoon. Dat had ik in 2010 écht niet kunnen verzinnen. Toen ging het vooral nog om omzetten, bonussen en de luxe leaseauto. Nu denk ik: we moeten dingen veranderen. Mijn werktijd bij de Missing Chapter Foundation heeft me gesterkt in deze overtuiging.’

De toekomst: ‘De machinerie werkt anders bij de jongere generaties. Ze vragen: wat kan ik toevoegen, wat is het doel van de onderneming. Mijn generatie vraagt eerder: hoe gezond is dit bedrijf. In de commissarisopleiding zie je dat juist de ervaren directeuren en DGA’s meer leren van die eind-twintigers als het gaat om drive en motivatie. Ze gaan meer voor wat voor hen belangrijk is en dat is niet per se kiezen voor een stevig inkomen. Ik heb bewondering voor deze generatie, maar kijk ook met zorg naar de ongezonde druk vanuit sociale media om aan een rolmodel te moeten voldoen.’

PublicSpirit: ‘Het was een ervaring die ik nog niet had meegemaakt bij een recruiter. Sharif Wardak begon niet met de bekende vragen. Hij had mijn cv gelezen en sloeg het obligate stuk gewoon over. Hij vroeg bijvoorbeeld: wat vond jij het meest lastige in die functie? En: waarom maakte die beslissing je blij? Het zette me gelijk op scherp en daardoor kreeg hij meteen het beeld van de mens achter de professional. Het ging ergens over. Verfrissend.’

En dan nog iets: ‘Ze toonden zich lenig door in overleg met de opdrachtgever de tweede ronde over te slaan. Zij en ik wisten genoeg na het eerste gesprek. Het proces is geen doel, maar een middel. En ten derde: Sharif vroeg na een tijdje oprecht hoe het ging. Je voelt het verschil met het lijstje afwerken en écht gericht belangstelling tonen. Dit is nu precies waar het allemaal over gaat.’

PublicSpirit draagt al 25 jaar bij aan excellent leiderschap in de publieke sector. En als het aan ons ligt, blijven we dat de komende 25 jaar ook doen.

Interview: Manon Wigny
Fotografie: Peter Schat